ทางเหนือของนอร์ฟอล์กและถนนเลียบชายฝั่งก็พลุกพล่านไปด้วยการจราจรในช่วงวันหยุด นักท่องเที่ยวต่างพากันเดินเตร็ดเตร่ไปตามถนนแคบ ๆ ที่ทำจากหินเหล็กไฟในหมู่บ้าน ซึ่งเป็นถนนที่พลุกพล่านมากขึ้นเมื่อช่วงปิดเทอมภาคฤดูร้อนเต็ม ผู้เยี่ยมชมส่วนใหญ่เดินทางมาที่นี่เพื่อเพลิดเพลินกับบรรยากาศริมทะเลที่ผ่อนคลายของท่าเรือประมงในอดีตของนอร์ฟอล์ก
บางแห่งมาที่ชายหาด เช่น ส่วนโค้งกว้างใหญ่ของทรายเป็นประกายที่อ่าวฮอลคามใกล้ Wells-next-the-Sea อื่นๆ ถูกดึงดูดโดยอาหารทะเล ซึ่งที่นี่บนชายฝั่งมักจะสดมากจนยังคงมีกลิ่นอายของทะเลเหนือที่เบื่อหน่าย ปูโครเมอร์เป็นอาหารอันโอชะยอดนิยมชนิดหนึ่งของที่นี่ เช่นเดียวกับหอยแมลงภู่และหอยแครงของแบรนคาสเตอร์จาก Stiffkey หรือที่รู้จักในท้องถิ่นว่า “Stewkey blues” สิ่งที่ผู้เยี่ยมชมส่วนใหญ่ไม่ค่อยคุ้นเคยคือพืชป่าที่อุดมสมบูรณ์ในท้องถิ่นซึ่งให้อาหารที่สมบูรณ์แบบสำหรับอาหารทะเล Samphire หรือที่ชาวบ้านเรียกว่า “sam-fer” ไม่ใช่พืชชนิดเดียวกับที่ Shakespeare เขียนถึงใน King Lear ซึ่งเป็นหินแซมไฟร์ พบได้เฉพาะบนหน้าผาที่ไม่ปลอดภัย แต่บึงแซมไฟร์Salicornia europaeaซึ่งเป็นสายพันธุ์ที่เติบโตในหนองน้ำชายฝั่งตามชื่อของมัน แม้ว่ามันจะมีคุณภาพน้ำเกลือที่อุดมด้วยไอโอดีนเหมือนกัน แต่มาร์ชแซมไฟร์ไม่ใช่สาหร่ายชนิดหนึ่ง แต่เป็นพืชที่ทนต่อเกลือคล้ายกระบองเพชรที่เจริญเติบโตในโคลนที่ปกคลุมด้วยกระแสน้ำที่เข้ามาวันละสองครั้ง แซมไฟร์บึงสามารถพบได้ทั่วชายฝั่งอังกฤษในแหล่งที่อยู่อาศัยที่เหมาะสม แต่หลายคนคิดว่าสิ่งที่ชุ่มฉ่ำที่สุดคือที่ที่เติบโตในที่ราบน้ำขึ้นน้ำลงขนาดใหญ่ของชายฝั่งนอร์ฟอล์กทางเหนือ