วงจรชีวิตของ HSV-1 เริ่มต้นขึ้นเมื่อสัมผัสกับพื้นผิวของเยื่อเมือก ซึ่งมันจะบุกรุกเซลล์ผิวหนัง ทำซ้ำ และสามารถกระตุ้นการก่อตัวของแผลเฉพาะที่ ไวรัสยังเข้าสู่ปลายประสาทเฉพาะที่ในผิวหนัง และผ่านเข้าสู่เซลล์ประสาทในระบบประสาท ไวรัสสามารถอยู่เฉยๆ จนกว่าจะกลับมาทำงานอีกครั้งในโอกาสต่อๆ ไป ความเสียหายของเส้นประสาทและการตอบสนองทางภูมิคุ้มกันของโฮสต์
ที่เกิดจากการกระตุ้นใหม่ของไวรัสนั้นคิดว่ามีส่วนทำให้เกิดการเสื่อมของระบบประสาทในระยะยาว เนื่องจากทุกคนมี HSV-1 เวอร์ชันที่แตกต่างกันอย่างละเอียด จึงอาจอธิบายความผันแปรบางประการในการตอบสนองของมนุษย์ต่อการติดเชื้อความแตกต่างใน ความถี่ของการระบาดของไวรัสหรือในรูปแบบการแสดงออกของยีนที่เกิดจากไวรัส อาจส่งผลต่ออัตราต่างๆ ที่ผู้ติดเชื้อเรื้อรังจะพัฒนาโรคเกี่ยวกับระบบประสาทบกพร่องเพื่อตรวจสอบสาเหตุของการเปลี่ยนแปลงในการตอบสนองติดเชื้อเซลล์ประสาทของมนุษย์ด้วยหนึ่งในสามสายพันธุ์ HSV-1 ซึ่งทราบกันดีว่ามีความสามารถในการทำให้เกิดโรคในระบบประสาทต่างกัน ต่อไป พวกเขาใช้การจัดลำดับเชิงลึกเพื่อระบุและหาปริมาณการถอดรหัส ซึ่งเป็นชุดของ RNA ของผู้ส่งสาร ทั้งหมดที่สร้างขึ้นในเซลล์ ณ เวลาใดก็ตาม ของเซลล์ประสาทระหว่างการติดเชื้อโดย HSV-1